donderdag 27 februari 2014

Eet smakelijk!

Ik ben nu bijna twaalf weken opgenomen bij de GGZ. Ik denk dat ik dan wel een bescheiden mening mag geven over de kwaliteit van de maaltijden bij de GGZ. Soms zijn de warme maaltijden echt vies, soms zijn wel om te doen, maar geen enkele keer is het echt lekker. Op beide afdelingen, waar ik opgenomen ben geweest en waar ik nu opgenomen ben, was en ben ik verantwoordelijk voor het verwarmen van de warme maaltijd. De maaltijden worden 's ochtends vers aangeleverd door de centrale keuken, daarna worden ze in de koelcel gezet om er vervolgens rond half 5 's middags uitgehaald te worden. Daarna worden ze in de regenereeroven gezet waar ze vijftig minuten worden verhit tot een temperatuur boven de 60 graden. Resultaat: tot snot gestoofde groenten en weinig verschil in smaak van een runderlapje of een varkenslapje. Ik ben geen fan van gekookte aardappelen en dan ben ik bij de GGZ sowieso aan het verkeerde adres. Het brood is bijna nooit vers en is daarom ook echt niet lekker. Neem er mijn voortdurende eetlust als bijwerking van de medicatie bij, en het resultaat is dat ik bijna altijd honger heb.

Ik ben niet de enige die zo denkt dus hadden twee andere cliƫnten en ik vorige week het plan opgevat om iets te gaan bestellen. Het was al wat later op de avond en aangezien de deur van onze (open) afdeling om 22.30 op slot gaat en de verpleging naar de gesloten afdeling vertrekt, konden wij niet de deur open doen voor onze shoarmabezorger. Op de vraag of wij ons eten op de gesloten afdeling konden laten bezorgen, kregen wij geen antwoord van de verpleging dus die avond werd de shoarma mooi door onze neus geboord. P. had voor de zekerheid vier boterhammen met sandwichspread gesmeerd en in de kast gezet en toen we die avond helaas geen shoarma kregen, haalde hij zijn bord uit de kast met de mededeling dat hij beter oud brood kon eten in plaats van helemaal niets.

De volgende dag, nieuwe ronde, nieuwe kansen. Tweede poging 's avonds om shoarma te bestellen. We wilden bestellen via thuisbezorgd.nl maar wat we ook probeerden, de site liep telkens vast. Ook op mijn telefoon wilde de site niet werken. Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen maar aangetrokken en gebeld aangezien mijn twee medecliƫnten niet durfden te bellen. Probeer maar eens uit te leggen aan een (Turkse) shoarmabezorger hoe hij op het juiste adres, bij de juiste ingang en de juiste afdeling kan bezorgen. Maar.... het is gelukt! En een halfuur later zaten we heerlijk te smullen van onze shoarmaschotels.

Een paar dagen later hadden we zin in pizza. Het was M. haar laatste avond op de afdeling. Eerst weer geprobeerd via thuisbezorgd.nl maar dat ging hem niet worden. Toen via de site van Domino's Pizza maar daar werden we ook niet veel wijzer van. Toen toch maar gebeld naar onze inmiddels vertrouwde shoarmazaak. Twee pizza's hete kip moest het worden. Om 21.15 besteld, maar om 22.15 nog niet bezorgd. We begonnen hem toch wel een beetje te knijpen aangezien de voordeur om 22.30 op slot gaat. Toen toch maar weer een keertje gebeld maar er werd ons verteld dat de pizzabezorger onderweg was. Om 22.30 nog geen pizza's en de deur ging op slot. P. zag zijn pizza al in rook opgaan en meldde ook nog even heel droog dat hij geen lintworm in zijn maag had maar een python... Ik heb toen toch maar eventjes gebeld en mijn telefoonnummer doorgegeven zodat de pizzabezorger mij zou bellen als hij er bijna was en mijn instructies zou volgen zodat we toch nog over onze pizza's konden beschikken. Twintig minuten later werd ik gebeld en stond ik telefonisch en via het raam gebarend de pizzabezorger uit te leggen dat hij een stukje verder moest lopen om via het hoge hek in de tuin onze pizza's door te geven. Aangezien het hek nogal hoog is, moesten de pizza's schuin door de spijlen worden doorgegeven. Toen nog afrekenen natuurlijk. Ik had het gevoel alsof ik stiekem aan het afrekenen was met een drugsdealer. Maar goed, uiteindelijk is het toch gelukt, en de pizza was heerlijk!

Twaalf weken instellingseten... Ik ben blij dat ik er morgen vanaf ben. Morgen kan ik weer eten wat ik lekker vind. Na twaalf weken ga ik morgen eindelijk met ontslag! 

1 opmerking:

  1. Hoi Eliane,
    Een herkenbaar verhaal. Ben ook in waalwijk geweest. En ken dus het eten waar ik constant buikkrampen van kreeg. En ik ken de shoarma boer dus ook. En de friettent een eindje verderop. Erg leuk hoe je t beschrijft. Ga nu poetsen. Staat nl op mijn eigen gemaakte dagschema ;)

    BeantwoordenVerwijderen